منشاء پگماتیت گابروهای افیولیت- ملانژ بافت، جنوب غرب کرمان: تأکیدی بر ژئوشیمی و پتروژنز آنها

گابروهای ایزوتروپ که گاه به صورت پگماتیتی هستند، بخش عمده ای از سکانس افیولیت- ملانژ بافت را تشکیل می دهند. پگماتیت گابروها اغلب بوسیله دایک های دلریتی تاخیری قطع شده و علاوه بر این پلاژیوگرانیت و پیروکسنیت هم به صورت توده های کوچک در آنها رخنمون یافته اند. اندازه دانه های پگماتیت گابروها از0.5 تا 10سانتی متر است. گردهمایی کانیایی گابروها شامل پلاژیوکلاز، کلینوپیروکسن و ارتوپیروکسن به عنوان کانی های اصلی، الیوین، آپاتیت، اسفن، کوارتز و زئوسیت به عنوان کانی های فرعی و کلریت، اپیدوت، ترمولیت، اکتینولیت، ساسوریت و سریسیت به عنوان کانی های ثانویه حاصل از دگرش می باشند. براساس مطالعات ژئوشیمیایی سنگ ها متعلق به سری ماگمایی تولئیتی تا کالکوآلکالن هستند. الگوی عناصر کمیاب نرمالیزه شده به مورب عادی آنها بیانگر افزایش جزئی عناصرlile در قیاس با hfse می باشدکه به همراه آنومالی مثبت sr,ba و k نشانگر الگوی ماگماهای قوسی می باشد. الگوی عناصر خاکی نادر نرمالیزه شده به کندریت آن ها روند تقریباً موازی را همراه با غنی شدگی جزئی عناصر hree در قیاس با lree دنبال می کند. گابروها فقیر از ti بوده و به نظر می رسد از یک منبع گوشته ای مورب مانند در طی سابداکشن منشاء گرفته باشند. محیط تکتونیکی تشکیل این سنگ ها در محدود? بازالت های جزایر قوسی و مورب عادی قرار می گیرد.